Goh, wat heb ik het gemist. Bekijken waar de punten tijdens een mountainbike-marathon zijn waar ik een bidonnetje van mijn verzorger aan kan pakken. Berekenen hoe lang ik onderweg ben en wat ik aan voeding nodig heb. Veel te lang nadenken over de keuze met één of twee bidons te starten. En als laatste alles klaar maken. Smaken overwegen. Gelletjes vast tapen aan de bidons die ik aangereikt krijg, de overige voeding klaarleggen om achter in mijn shirt te doen. Maar toen kwam Dirty Kanzelled voorbij…
Dirty Canceled LtD
Zaterdag mag ik gelukkig weer een beetje proeven aan deze voorpret. Ik heb me ‘ingeschreven’ voor Dirty Kanzelled, het fantastisch initiatief van ex-prof Laurens ten Dam om op de dag dat hij eigenlijk mee zou doen aan de Amerikaanse gravelrace Dirty Kanza iedereen te mobiliseren een vergelijkbare tocht te rijden. Bij voorkeur alleen, verplicht starten om 6.00 uur ‘s ochtends vanuit huis, zoveel mogelijk onverhard, 100 of 200 mijl (160/320km) en volledig self-supported. Dat wil zeggen: je mag, net als in de echte Dirty Kanza, onderweg maar twee keer bevoorraden. Dat kan bij een supermarkt, tankstation of via een eigen verzorger.
Eigen route bouwen gravelbike
Mijn route, een mtb-rit in het Rijk van Nijmegen en het Duitse grensgebied van 160 kilometer en 2700 hoogtemeters is klaar. Dirty Kanzelled is geen wedstrijd, maar die afstand en hoogtemeters maken het ongetwijfeld een zware beproeving. Een goed voedingsplan is bij zo’n mountainbike/gravel dagtocht – ik verwacht als ik stevig doortrap tussen de 8 en 9 uur onderweg te zijn – van groot belang. Ik bel daarom mijn vaste verzorger op. De vraag of hij me wilt begeleiden wordt al met ja beantwoord voordat ik hem volledig heb gesteld. Ook hij hunkert naar de koers en hij wil me dolgraag onderweg twee keer van ‘verse voeding’ voorzien. Mooi, dat betekent dat ik onderweg volledig op de Amacx-voeding die ik gewend ben terug kan vallen.
Voedingsplan plannen
En hoe ziet dat eruit? Eerst het drinken. Twee bidonhouders en twee aanpakmomenten betekent een maximum van zes bidons van 750ml. Met het voorspelde warme weer is dat aan de krappe kant. Dat betekent dat ik in totaal zeven bidons klaar maak, zodat ik ergens een derde bidon in mijn achterzak kan doen. Mijn bidons vul ik met Isotonic Energy Drink van Amacx, vier scheppen per bidon zodat ik zo’n 59 gram koolhydraten per bidon heb.
Energiegels tijdens Dirty Kanzelled
In een reguliere marathon neem als ik als vaste voeding bijna alleen maar energy gels, minimaal twee per uur en vaak ook voorzien van cafeïne. Omdat het er bij Dirty Kanzelled iets meer ontspannen aan toe gaat én ik in tijden van alleen maar trainen zoveel gels niet meer gewend ben, kies ik nu voor één per uur. Die plak ik per twee vast aan de vier bidons die ik aanpak, twee met cafeïne voor de laatste twee uur. Voor de zekerheid stop ik nog twee extra gelletjes in mijn achterzak, als ook een cafeïne-shot van Amacx voor noodgevallen.
Om ongeveer tussen de 70 en 90 gram koolhydraten per uur binnen te krijgen, eet ik verder nog minimaal één reep per uur. Ik vind het fijn tijdens dit soort lange ‘toertochten’ wat te variëren: van zelfgemaakt bananenbrood, tot pindakaasrepen uit de supermarkt tot repen van Amacx, zoals de Energy Oat Bar en de Fast Bar.
Plan goed je voeding!
Het belangrijkste is echter de uitvoering, daar waar het tijdens marathons bij mij nog wel eens misgaat. Daarom gaat ook het voedingsalarm op mijn fietscomputer weer aan. Elk half uur verschijnt de melding dat ik iets moet eten. Hou ik me daar braaf aan, dan staat me komende zaterdag nog maar één ding te doen: genieten van de paden, de omgeving, van het koersgevoel en de inspanning. Want hoe goed ik mijn voedingsplan ook uitvoer, het gaat ongetwijfeld pijn doen. Maar goh, wat heb ik ook dát gemist.