Sportdranken
14-04-2022
Voor het genieten van de prachtige omgeving is geen tijd meer. Mijn neus raakt bijna mijn stuur aan. Mijn bovenbenen beginnen te verzuren en terwijl mijn achterwielen beginnen door te slippen en mijn voorwiel een beetje loskomt van de grond val ik langzaam maar zeker stil. Fietsen heeft hier geen zin meer en ik zet het noodgedwongen op een lopen. Of ja lopen, het is meer klauteren. Stap voor stap duw ik mijn mountainbike dit veel te steile en ruwe grindpad op, en ik begin me meer en meer zorgen te maken. Ik heb dorst, en niet zo’n beetje ook, en de top van deze vreselijke poekel zie ik zo één-twee-drie nog niet.
Isotone dorstlesser
De laatste druppels uit mijn bidon heb ik echter al een minuut of tien geleden op en als ik me het stekelige hoogteprofiel voor de geest haal realiseer ik me dat verse sportdrank nog zeker een kilometer of tien op zich laat wachten. Gelukkig komt er na een kwartier ploeteren een einde aan deze bizar steile beklimming en is de afdaling lekker snel. Niet veel later pak ik twee verse bidons aan van mijn verzorger en spoel ik eindelijk mijn droge mond met isotone dorstlesser.
Hypotone Sportdrank
Hoewel het vocht voelt als het zien van een oase in een droge woestijn, hou ik toch nog lang de smaak van dorst: de isotone mengverhouding die ik vanochtend gemaakt heb voor deze zware, lange en onverwachts warme etappe in de zesdaagse Portugal Tour MTB is eigenlijk net te zoet. De verlichting na elke slok is van korte duur. Het zoete heeft de werking van zoute chips en mijn verlangen naar vocht wordt eigenlijk alleen maar groter. Water, of hypotone sportdrank (met minder koolhydraten dan isotone) met een licht smaakje was op dit moment ideaal geweest. Het liefst ook in grote hoeveelheden.
