Het is zaterdag ochtend 6:00. Ik ben klaar om te vertrekken naar Zwitserland voor mijn eerste C1 wedstrijd van dit seizoen. Ik kijk er erg naar uit. Na een lange reis van 900 km komen we aan bij het parcours. Ik maak mezelf klaar om het parcours te gaan verkennen. Het ligt er droog bij en is een stuk technischer dan vorige week. Het parcours ligt mij erg goed en heb nog meer zin in morgen.
Voorbereiding veldrijden
Na een goede nachtrust vertrekken we om 9:00 uur in de ochtend richting het parcours. Eenmaal aangekomen vliegt de tijd voorbij en voor ik het weet zit ik alweer op de roller om aan mijn warming-up te beginnen. Het zonnetje schijnt en het is best warm. Ik zorg dat ik goed drink, ook deze keer gebruik ik de Amacx Hydro Tabs voor in mijn bidon. Mijn benen voelen erg goed aan en ben onwijs gemotiveerd. Helaas weet ik op dat moment nog niet wat mijn er allemaal te wachten staat.
Aangekomen bij de start merk ik bij het opstellen dat er iets niet goed gaat. Er blijven namen opgenoemd worden helaas zit mijn naam daar niet bij. Ik zou ongeveer als 22e opgesteld moeten worden helaas word ik pas als 43e genoemd. Ik kijk om me heen en zie dat ik de enige ben die er nog staat. Hier had ik even niet op gerekend. Ik probeer rustig te blijven want kan er niks meer aan veranderen.
Veldrijden en tegenslagen
De laatste minuut gaat in en ik probeer al te kijken hoe ik dit ga aanpakken. Het lijkt mission impossible. Het startschot luid en krijg alle ruimte om naar voren te knallen en schiet als 16e het veld in. Dit was boven al mijn verwachtingen. In de eerste ronde lig ik al op plaats 10. Alles loopt goed, ik maak geen fouten dit ziet er goed uit. Ik blijf opschuiven naar voren. Maar dan met het in gaan van ronde 2 rij ik lek. Shit en nu? Ik probeer rustig te blijven maar het is nog mega ver tot de materiaal post. Onderweg roep ik dat ik lek heb en mijn andere fiets word klaar gezet. Ik verlies op dit moment ruim 2 minuten.
Nadat ik van fiets gewisseld ben moet ik helaas weer helemaal opnieuw beginnen. Ik lig op weer rond plek 17 a 16. Met alles wat ik nog heb ga ik weer op oorlogspad. Ik kan weer goed opschuiven naar plaats 13. Ik zie vlak voor mij de plekken 12, 11 en 10 rijden. Ik kom steeds dichter bij en met het ingaan van de laatste ronde kan ik ze bijna aanraken. Het is nu alles of niks. Met alles wat ik nog heb probeer ik er naar toe te rijden. Ik wil een achterblijfster inhalen en roep dat ik er langs wil. Helaas komt zij ten val en ik kon dit niet meer ontwijken. Zo vlug als ik val sta ik weer op om verder te gaan. Het lukt mij niet meer om terug te rijden, de tank was compleet leeg gereden. Als 13e bol ik teleurgesteld over de finish meet en val ik huilend in de armen van de mensen die er voor mij zijn. Hoeveel pech kun je hebben op een dag waarin je zo sterk bent. Er had veel meer in gezeten. Helaas is dit ook top sport.
Veldrijden en herstel
Na de wedstrijd stap ik op de roller om mijn benen los te fietsen en neem ik mijn Amacx Recovery Shake, hierdoor ondersteun ik mijn herstel. We kletsen nog wat na en probeer mijn teleurstelling te vergeten.